Σάββατο 13 Ιουλίου 2013

Όταν η ποίηση γεμίζει τα κενά...

« Κι αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω- αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη , για τα μάτια όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου, ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου, οι μέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου, ταις λέξεις και ταις φράσεις μου πλάττουν και χρωματίζουν εις όποιο θέμα κι’αν περνώ, όποιαν ιδέα κι αν λέγω.» 

~ Κ.Π Καβάφης 



«Ίσως η απουσία σου είναι παρουσία, χωρίς εσύ να είσαι, Χωρίς να πας να κόψεις το μεσημέρι Σαν ένα γαλάζιο λουλούδι, χωρίς εσύ να περπατάς Πιο αργά ανάμεσα στην ομίχλη και στους πλίνθους, Χωρίς εκείνο το φως που κρατάς στο χέρι Που ίσως άλλοι δε θα δουν να χρυσίζει, Που ίσως κανείς δεν έμαθε ότι βλασταίνει Σαν την κόκκινη καταγωγή του τριαντάφυλλου, Χωρίς εσύ να είσαι, επιτέλους, χωρίς να έρθεις Απότομη, ερεθιστική, να γνωρίσεις τη ζωή μου, Καταιγίδα από ροδώνα, σιτάρι του ανέμου, Και από τότε είμαι, γιατί εσύ είσαι, Και από τότε είσαι, είμαι και είμαστε, Και για χάρη του έρωτα θα είμαι, θα είσαι, θα είμαστε.»

~Πάμπλο Νερούδα 



« Μιλώ γιατί υπάρχει ένας ουρανός που με ακούει Μιλώ γιατί μιλούν τα μάτια σου Και δεν υπάρχει θάλασσα δεν υπάρχει χώρα Όπου τα μάτια σου δεν μιλούν Τα μάτια σου μιλούν εγώ χορεύω Λίγη δροσιά μιλούν κ’εγώ χορεύω Λίγη χλόη πατούν τα πόδια μου Ο άνεμος φυσά που μας ακούει »

~Γιώργος Σαραντάρης



« Επέστρεφε συχνά και παίρνε με, αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με- όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη , κ’επιθυμία παλιά ξαναπερνά στο αίμα όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται, κ’αισθάνονται τα χέρια σαν ν’αγγίζουν πάλι. Επέστρεφε συχνά και παίρνε με τη νύχτα, Όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται…»

~Κ.Π Καβάφης 



« Επειδή το αδοκίμαστο και το απ’αλλού φερμένο Δεν τ’αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ακούς Είναι νωρίς μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου Να μιλώ για σένα και για μένα. Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, ακούς Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα , μ’ακούς Το χαμένο μου αίμα και το μυτερό, μ’ακούς Μαχαίρι Σαν κριάρι που τρέχει μες στους ουρανούς Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ’ακούς Είμαι εγώ, μ’ακούς Σ’αγαπώ, μ’ακούς »

~Οδυσσέας Ελύτης


 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου